Θέλω να ξαναερωτευτώ.
Έντονα, κεραυνοβόλα. Να δοθώ σε ένα δυνατό πάθος,ξανά.
Να παίξω έντιμα. Να δω αν θα κερδίσω ή αν θα χάσω. Ξανά.
Να έχει εκείνος που θα με μαγέψει όσα δεν είχε ο Σταύρος.
Και να μην έχει όσα είχε εκείνος.
Περίεργη αντίληψη αυτό θέλω.
Αχ, να ερωτευτώ. Και να μου φαίνονται όλα όμορφα.
Όπως κάθε φορά που νιώθω να ερωτεύομαι.
Και να θέλω να δοθώ σε κάποιον.
Πιο πολύ πνευματικά, παρά σωματικά με την χυδαία έννοια.
Χαμογελάω. Έχω όρεξη για νέα πράγματα, για νέες καταστάσεις.
Πολύ επαναστατικά μοιάζουν όλα αυτά.
Και ας μην κοροιδεύομαστε. Δηλαδή... ας μη με κοροιδεύω.
Είμαι έξαλλη. Με εμένα περισσότερο παρά με τον πρώην.
Ένας χρόνος χαμένος από μια ζωή που μετράει γύρω στα δεκαεπτά έτη.
Αν σκεφτεί κανείς ότι ίσως πεθάνω και νέα, είναι να σε πιάνει τρόμος.
Καταπιέστηκα. Άλλαξα. Καταπίεσα τις σκέψεις μου.
Αποτυχία, απλή αποτυχία. Να μη το επιχειρήσει ποτέ κανείς.
Στην αρχή δεν μπορώ να πω, ήταν πολύ ωραία.
Υπήρχε ένα πάθος, μια ορμή, στο κάτω κάτω ένας έρωτας.
Ύστερα το ποταμάκι της ζωής μου παράγινε ήσυχο.
Τι απομυθοποίηση! Και όμως.
Οι παλιές φλόγες δεν σβήνουν εύκολα.
Θέλω το θερμόμετρο της ζωής μου να φτάνει τους 45 βαθμούς.
Και τώρα η ζωή μου, έχει υποθερμία.
Πως να σας το πω?
Α,ναι όπως έχει πει και ο Τσέχωφ...
νιώθω σαν Ατμομηχανή δίχως ατμό.
Φανταστείτε, σε τι θέση βρίσκομαι.
Θέλω λοιπόν έρωτα.
Έρωτα και ρομαντζάδα.
Φεγγάρια, άστρα, βόλτες, βροχή.
Ούτε φωνές, ούτε σπασίματα, ούτε χαστούκια.
Έρωτας αυτά? Μα αυτά είναι σωστή παραφροσύνη!
Είμαι δεκαεπτά ετών.
Η ηλικία που δεν επιτρέπεται ο συμβιβασμός.
Και εγώ συμβιβάστηκα απο τώρα σε μια σχέση.
Oh my God! Τι θα κάνω στα 40?
Δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι, αλήθεια.
Θα πω το κλασικό, ''Πάμε για άλλα''.
Πάμε για άλλα σε μια ζωή που μου υπόσχεται πολλά.
Γιατί εγώ έχω την τύχη με το μέρος μου!
Α, δεν ξέρετε τι μεγάλο ζήτημα που'ναι η τύχη.
Ίσως σας το εξηγήσω άλλοτε.
Και η ζωή μου χαμογελάει, έτσι γιατί της γελάω και εγώ.
Και δεν θα με παρασύρει αυτή.
Εγώ θα την παρασύρω.
Έτσι, για να λέω ότι κάτι έκανα!