Ελεύθερος?

Δεν είμαι καλός άνθρωπος.
Με την έννοια ότι, αν βάλεις τις πράξεις μου κάτω μία-μία και τις αξιολογήσεις
θα διαπιστώσεις πανεύκολα πως οι περισσότερες είναι άσχημες παρά όμορφες.
Kαι ως άνθρωπος, καλώς ή κακώς έχω πολλά ελαττώματα.
Τα οποία δεν χρειάζεται καν να τα αναφέρω, μιας και δεν είναι κρυφά.
Έχω όμως και ένα πλεονέκτημα.
Θέλω να'μαι ελεύθερη.
Προσπαθώ να'μαι ελεύθερη.
Είμαι άραγε ; Δεν ξέρω, αλήθεια.
Σημασία όμως τελικά, έχει τι είσαι
ή τι προσπαθείς να γίνεις;
Θέλω να πω, η ζωή πολλές φορές τα φέρνει αλλιώς.
Λόγια χιλιοειπωμένα. Ξέρεις τι εννοώ.
Το λέει και το τραγουδάκι.
''Εγώ γι'αλλού ξεκίνησα γι'αλλού και αλλού η ζωή με πάει''.
Εσύ δεν προσπαθείς καν να είσαι ελεύθερος.
Παριστάνεις όμως πως είσαι και όλοι το πιστεύουν.
''Δες τον μάγκα. Είναι ελεύθερος. Το γουστάρω''.
Δεν είσαι γαμώτο, δεν είσαι.
Και λυπάμαι πραγματικά.
Γιατί το θες.
Γιατί θα πουλούσες και τη ψυχή σου ακόμα
στο όνομα της όποιας ελευθερίας.
Μα, είσαι εξαρτημένος.
Από τα πιο απλά, μέχρι και τα πιο σύνθετα.
Από τσιγάρα, ποτά, γυναίκες.
Από παλιοιστορίες, από τις ''μαγκιές''.
Και δίνεις σ'όλους την εντύπωση -όχι μάταια-
του ανθρώπου που κυνηγά συνεχώς τον θάνατο.
Ποιος ξέρει. Κάτι θες να αποδείξεις.
Ίσως πως είσαι ήρωας, δυνατός.
Ίσως και πολύ πιθανόν πως έζησες με πάθος.
Kρίμα, μωρό μου, χαραμίζεσαι, στο λέω και δεν μ'ακούς.
Δεν ακούς την ''γυναίκα της ζωής σου'' όπως με λες.
Τι ειρωνεία...
Ξέρεις τι είναι ελευθερία ρε Σταύρο?
Να'σαι αέρας και να μη σ'αναπνέει κανείς.
Να ζεις με τους δικούς σου κανόνες
και όχι με αυτούς που όρισαν άλλοι για εσένα.
Σαν να'σαι πιόνι σε παιχνίδι και να αποφασίζεις
ΕΣΥ που πας.
Όχι τα ζάρια.
Ίσως καμιά φορά να τα χρησιμοποιήσεις,
ίσα για να βγεις από κάποιο αδιέξοδο.
Αν ήσουν ελεύθερος, όπως επιμένεις να υπερηφανεύεσαι
θα μου είχες δώσει μία, να πάω στο διάολο.
Δεν θα καθόσουν να σου τα πρήζω.
Τους κανόνες στο παιχνίδι αυτό, τους έχω ορίσει εγώ.
Εσύ μ'άφησες να το κάνω. Εσύ φταις.
Εγώ ποτέ δεν ήμουν των δεσμεύσεων
γιατί σωματικά μπορεί να είμαι πιστή,
πνευματικά ποτέ δεν ήμουν.
Βλέπω κάποιον στο δρόμο , μου αρέσει
προσπαθώ να του κεντρίσω το ενδιαφέρον.
Δεν τον προσπερνώ, επειδή είμαι μαζί σου.
Ανέκαθεν έτσι φερόμουν. Δεν άλλαξα.
Εσύ όμως άλλαξες.
Και δεν έπρεπε ρε Σταύρο.
Αχ, δεν έπρεπε...
Βέβαια, ξεσπάς,βρίζεις, χτυπιέσαι.
Μοιάζεις με το καναρινάκι που το'χουν βάλει στο κλουβί.
Μόνο που εγώ ρε μαλάκα, σ'αφήνω να φύγεις.
Κάθε μέρα σου το λέω.
Εσύ δεν φεύγεις.
Και βασανίζεσαι και με παρασύρεις και εμένα
σ'αυτή την...παρωδία.
Ποτέ δεν ήσουν σαν τον αέρα που δεν τον αναπνέει κανείς, γλυκέ μου.
Και ούτε θα'σαι ποτέ, φοβάμαι.
Είναι στον χαρακτήρα μερικών ανθρώπων.
Αν είσαι μάγκας θα σε παραδεχτώ
μόνο αν σπάσεις τις αλυσίδες και φύγεις.
Τώρα, να το κάνεις!
Πέρασε ο καιρός ρε Σταύρο.
Και τα περισσότερα χάθηκαν ούτως ή άλλως.
Όχι ο έρωτας. Αυτός ακόμα υπάρχει.
Η αντοχή μας εξανεμίστηκε.
Μη προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου για το αντίθετο.
Όχι τίποτα άλλο. Με επηρεάζεις και εμένα...
Δεν προσπάθεις ρε Σταύρο...
αυτό είναι το κακό...
παραδίνεσαι...
δεν παλεύεις...