Αντίο αγάπη δυνατή...

Σε μια βαλίτσα παλιά, σκονισμένη και λίγο σκισμένη μαζεύω τα δικά σου πράγματα.
Τα δώρα, τα ρούχα σου, τα λόγια σου, τις συμβουλές, τα ψέμματα σου.
Την καταχωνιάζω σε μια σκοτεινή γωνία της ντουλάπας.
Σχεδόν αμέσως κλείνω τις πόρτες.
Δεν ξέρω τι προσπαθώ να καταφέρω.
Κρύβω ένα σημαντικο -πολύ- κομμάτι της ζωής μου.
Τουλάχιστον δηλαδή, προσπαθώ.
Ανοίγω το παράθυρο, να καθαρίσει η ατμόσφαιρα.
Βγαίνω στο μπαλκόνι.
Μου'χες πει πως ο χρόνος μας τελειώνει.
Δεν ξέρω τελικά αν το πίστευες ή αν το είπες για να φτιάξεις ατμόσφαιρα ή αν ήθελες απλώς να απειλήσεις, τελικά όμως ήταν αλήθεια.
Φτάσαμε σχεδόν.
Το λεωφορείο θα σταματήσει και ο οδηγός θα πει επιτακτικά:
''Τέρμα! Εδώ, κατεβαίνουν όλοι.''
Τώρα δεν κλαίω, δεν χύνω ούτε δάκρυ.
Κουράστηκα, αλήθεια.
Κουράστηκα να το παίζω τραγική ηρωίδα του Ανούιγ ή του Τένεσυ.
Εγώ είμαι άλλο, η καρδιά μου θέλει άλλα.
Θέλω να ζήσω το όνειρο.
Και αν θέλω να το καταφέρω, θα πρέπει να φύγω.
Πρέπει και εσύ να φύγεις για να ζήσεις και άλλα πράγματα, να γνωρίσεις και άλλους ανθρώπους.
Εμείς δεν θέλουμε τα ίδια. Περπατάμε παράλληλα, δεν συναντιόμαστε.
Τώρα μπορώ να βγω έξω, να φλερτάρω, να δεχτώ με χαμόγελο το κομπλιμέντο κάποιου.
Δεν θα με καταπιέσεις άλλο, δεν θα σου κάνω περαιτέρω σκηνές ζήλειας.
Θα μπορείς να χαρίζεις αξέχαστες νύχτες ηδονής, σε όποιες θέλεις, όποτε θέλεις.
Θα γελάω ξανά με την καρδιά μου, θα ζω έξω από τα μέτρα, θα κάνω ξανά μοναχικές βόλτες χωρίς να σου κινώ υποψίες, πως τάχα θα συναντηθώ με κάποιον.
Σε ένα λευκό χαρτί έγραψα με μαύρο μαρκαδόρο τη λέξη ''Ελευθερία''.
Σου το έδωσα. Χαμογέλασες.
Την αγαπάς την ελευθερία. Αν και την αντιλαμβάνεσαι διαφορετικά από εμένα.
Σου το είπα παρακλητικά. ''Άσε με να ζήσω. Όπως θέλω εγώ, όπως ξέρω εγώ.''
Γέλασες παράξενα. ''Πρέπει. Το ξέρω. Και εγώ πρέπει να ζήσω αλλιώς.''
Είναι παράξενα, όταν το ''πρέπει'', έρχεται σε αντίθεση με το ''θέλω'' καθώς και με το ''μπορώ''. Θέλω να είμαστε μαζί. Δεν μπορούμε να είμαστε μαζί. Πρέπει να ζήσουμε χωριστά.
Για να μην έρθει η στιγμή και πούμε ο ένας στον άλλον ''Με περιόρισες''.
Δεν ανησυχώ για σένα ούτε και φοβάμαι.
Εσένα σε φοβάμαι στον έρωτα, εκεί τα κάνεις θάλασσα.
Κατά τα άλλα είσαι ένας εξαίρετος νέος με πολλά προσόντα κ.λ.π.
Δεν θα μου λείψεις, τουλάχιστον στην αρχή. Είχα μάθει βέβαια να ζω με εσένα.
Είχα μάθει να τα μοιράζομαι όλα με εσένα. Ήξερα πως με στηρίζεις, πως με προστατεύεις.
Ήξερα πως είχα κάποιον, τέλος πάντων. Όμως καλύτερα τώρα.
Ποτέ δεν μου άρεσε να ξεκαθαρίζουν την κατάσταση, άλλοι αντί για εμένα.
Κρίμα που όσο καλός δεν ήσουν ως σύντροφος, ήσουν ως σωματοφύλακας.
Δεν ήθελα όμως σωματοφύλακα Σταύρο. Έναν άνθρωπο ήθελα.
Που να μ'αγαπάει και να με σέβεται. Μ'αγάπησες, το ξέρω. Δεν με σεβάστηκες.
Ίσως ούτε και εγώ όσο έπρεπε. Κάποια στιγμή με σιχάθηκα.
Και πλέον πιστεύω πως δεν αξίζω και τόσο την αγάπη κάποιου.
Βέβαια αυτά είναι πληγές. Πληγές ανοίγουν ύστερα από κάθε χωρισμό.
Και εμείς χωρίσαμε πολλές φορές Σταύρο. Θα κλείσουν όμως δεν ανησυχώ.
Μόνο που φοβάμαι, πως μερικές δεν θα επουλωθούν ποτέ πραγματικά.
Και πως με το πρώτο χτύπημα θα ξαναματώνουν.
Δεν βαριέσαι. Παράπλευρες απώλειες που λένε.
Προς το παρόν, απλώς κοιτάζω τον ήλιο.
Σήμερα μου χαμογελάει,σήμερα δεν με ενοχλεί.
Χαίρομαι γιατί είναι κάπως σαν να ξεκινάω από το μηδέν.
Και τώρα, όλα θα τα χτίσω ξανά πιο όμορφα.
Και από σένα δεν ζητάω τίποτα πια.
Θα βασιστώ μόνο σε εμένα, στην καρδιά μου.
Δεν ήμουν δικό σου θύμα, θύμα του έρωτα μου για σένα όμως υπήρξα.
Πια, δεν ελπίζω όμως σε τίποτα. Δεν περιμένω τίποτα.
Ίσως να'ναι πράγματι αυτή η ελευθερία στην οποία πίστευε ο Καζαντζάκης.
Θα κρατήσω μόνο τα όμορφα από όσα περάσαμε, θα βάλω την αγάπη μας σε μουσείο, να την εκθειάζουν όλοι.
Απόψε καίω τα όρια, τις ανασφάλειες, τα παράλογα συναισθήματα, τα πολλά λόγια, τα φρένα.
Με την πρώτη βροχή θα έρθει και η λύτρωση, το ξέρω.
Σήμερα ζω την κάθε στιγμή.
Σήμερα, ανήκω μόνο σε εμένα.

Και για σένα μόνο ένα τραγούδι.
''Αντίο αγάπη διχασμένη, αντίο αγάπη δυνατή...δεν έχει σύνορα η φυγή''.
Κάποτε μου το'χες αφιερώσει.
Τώρα παίρνω την ρεβανς.
''Σαν μάγισσα σε έχω μαγέψει και περπάτας όπου σε πάω...''
Τι κρίμα μωρό μου. Έπεσες και εσύ θύμα κάποιας, κάποτε.
Μπράβο μου.

http://www.youtube.com/watch?v=n06CEPug0rE&feature=related